Verlichte Nieuwsgierigheid

… is een verheven en bekrachtigende onderzoekende grondhouding in relatie tot elke ervaring en uitdaging in het leven. Onderstaand gedicht van Teryn O’Brien drukt deze ‘gave van de geest’ ten volle uit en doet ze alle eer aan.

Wat is Verlichte Nieuwsgierigheid en hoe kunnen we het gebruiken in ons leven, tijdens coaching of hoe het onderwijzen?

Wat is Verlichte Nieuwsgierigheid (VN) ?

Verlichte Nieuwsgierigheid is de onbevooroordeelde nieuwsgierigheid die zo natuurlijk is voor jonge kinderen. Het is een geschenk van de Geest aan ieder van ons. Deze nieuwsgierigheid is meer dan een meditatieve contemplatie. Verlichte Nieuwsgierigheid is een actieve en levende honger om te ontdekken en begrijpen, VN zoekt, VN is een kinderlijk wonder, VN stelt vragen en dat niet enkel intellectueel, VN denkt en onderzoekt met alle zintuigen.

Er is een gigantisch verschil tussen kinderachtig en kinderlijk of ‘als een kind’. Wanneer we plezier omarmen en de wereld bekijken met nieuwe ogen zijn we kinderlijk, ‘als een kind’. Het is de beginner’s geest, het eerste aspect van de verschillende mindfulness attitudes. We gedragen ons echter kinderachtig wanneer we van de ander onmiddellijke beloning verwachten en de geruststelling dat alles in orde is of komt.

Ware kinderlijke verwondering stroomt in de dans van het leven die het resultaat is van de spanning tussen de bewuste en onbewuste realiteit. Deze nieuwsgierigheid kan zich zowel richten op de innerlijke als uiterlijke realiteit, die ultiem niet gescheiden zijn. Deze nieuwsgierigheid is actief op het unieke raakvlak tussen de innerlijke levensbron en de universele levensbron die buiten onszelf ingebeeld wordt als gevolg van de grenzen gevormd door zelfdefinities en geloofssystemen.

Onze kinderlijke spirit gaat altijd actief op zoek om het leven te ontdekken, binnen en buiten de zelfgedefinieerde begrenzingen, geleid door zijn aangeboren nieuwsgierigheid. Deze nieuwsgierige kinderlijke spirit verlangt om alle begrenzingen te doordringen met gewaarzijn en er voorbij te kijken, voelen, horen, proeven en ruiken. In de ruimte-tijd dimensies leidt de dorst voor uitdijend gewaarzijn to kennis, vaardigheden en expertise. Op multidimensionaal vlak van integraal bewustzijn wordt de ware natuur van de dingen (en niet-dingen) progressief ingesloten in het stiltebewustzijn van de Neutrale Waarnemer. Het proces van verlichting kan zo gezien worden als de ontdekking dat elke begrenzing een illusie is.

Hoe kunnen we Verlichte Nieusgierigheid toepassen?

Vooreerst is de levende onderzoekende grondhouding niet te verwarren met de innerlijke criticus. Deze laatste houdt immers per definitie een oordeel in en is dus beperkend waar de VN open en ontvankelijk is.

Verlichte nieuwsgierigheid focust op de natuurlijke stroom van het leven in het nu moment en vraagt “Wat is hier nu?”. Het nodigt uit tot gewaarzijn in alle dimensies die toegankelijk zijn voor onze fysieke, psychologische, extra-sensoriële en supra-sensoriële zintuigen. Wie IP langdurig beoefent – voor meerdere jaren tot tientallen jaren – kan dit bijvoorbeeld betekenen dat je de temperatuur van de lucht op je huid opmerkt, de emotie van verassing opmerkt in de gelaatsuitdrukking van je partner, een gedachte die verandert in een oordeel, een naar gevoel in de maag, het plezier bij het zien van een glimlach en zoveel meer.

Wanneer we echter niet functioneren met een basishouding van mindfulness (beginner’s geest, aanvaarding, continuïteit, …) kan onze geest gemakkelijk overgenomen worden door de innerlijke criticus. Dan produceert ons verstand constant oordelen, zoals: ik vind dit niet leuk, ik haat dat, ik hou van dit … . Elke levenservaring en -gewaarwording wordt onmiddellijk geëvalueerd aan de hand van dualistische oordelen, verlangen en afkeer: ik hou van de smaak van dit ijs, ik hou niet van de vorm van mijn lichaam, ik hou niet van mijn afkeer, ik zou beter geen afkeer hebben, ik mag niet oordelen, ik zou beter altijd alles waarderen. Hoe komt het dat ik nu niet vriendelijk ben? Wat is er mis met me? Wat is er mis met jou? Etc.

Het constant oordelen en veroordelen verhardt de dualistische spanning waardoor het veld van gewaarzijn meer en meer verkleint. De innerlijke criticus is bijna het tegenovergestelde van verlichte nieuwsgierigheid alhoewel hij zich voordoet als belangrijk en noodzakelijk. Dit is een grove leugen! Het is veel nuttiger de innerlijke criticus te vervangen door verlichte nieuwsgierigheid. Door dit opnieuw en opnieuw te doen, kan je er jezelf uiteindelijk van bevrijden.

Je kan beginnen op de eenvoudigste manier. Wat gebeurt er hier en nu? Wat is de gewaarwording in mijn arm? Is er een emotie mee verbonden? Wat vertel ik mezelf? Wat zie ik, voel, hoor, proef, ruik, denk ik? Want? Dit zijn nuttige vragen in de realiteit. Met herhaling, kom je vanzelf bij diepere niveau’s van nieuwsgierigheid, zoals: “Wie ben ik nu? Welk deel van mezelf drukt zich nu uit? Welk deel is verborgen? Waar is de rest van me?”

Wanneer het proces van verlichte nieuwsgierigheid zich ontwikkelt, wordt het mogelijk steeds langer de focus te bewaren. De focus wordt bredere en meer omvattend. Voor langdurige beoefenaars van IP, de vragen omtrent integraal gewaarzijn kunnen uitbreiden tot: “Wat is mijn energieveld op dit moment? Hoe is mijn alignment/afstemming? Hoe is mijn celbewustzijn beïnvloed door mijn afspraak bij de tandarts? Wat denkt mijn Hoger Zelf over dit probleem? Wat is de spirituele expansie waarin ik in ontspan? Wat is de donkere energie rond mijn lever? Wat doet mijn ziel zingen van vreugde vandaag?”

Je kan dit voor jezelf doen, maar ook tijdens coaching/healing sessies met/voor een client. Het is heel waardevol om Integraal aanwezig te zijn voor iemand die voorzichtig het domein van verlichte nieuwsgierigheid verkent. Daarbij is het super belangrijk “Wat-vragen” te stellen i.p.v. “Waarom-vragen”. Waarom vragen leiden tot intellectualiseren waardoor de client zijn gewaarzijn eerder zal verminderen door nadenken over de ervaring i.p.v. er ten volle in door te dringen. Wat vragen nodigen het bewustzijn uit om het voorwerp van aandacht ten volle te doordringen en omarmen.

“De kunst is om IN het leven te zijn i.p.v. een verhaal te vertellen over het leven. Soms hebben we een waarneming van nog geen halve seconde en ons verstand besteedt onmiddellijk 10 seconden – of meer – om er een verhaal van te maken. De uitnodiging is om van het verhaal naar de realiteit te komen”

Jan Janssen – mindfulness+ guided meditation 4/4

Wanneer je dit proces faciliteert voor een ander (professioneel of voor een vriend) vereist dit de vaardigheid om bewust te zijn van zowel de flow in als buiten jezelf en de ander: “Wat is er hier nu?”. Je moet openstaan voor je persoonlijke innerlijke antwoorden terwijl je zorgzaam getuige bent van de antwoorden van de ander. Dit is een wonderbaarlijke vaardigheid zowel op persoonlijk als professioneel vlak.

De uitdaging om verlichte nieuwsgierigheid te ontwikkelen is te leren elke vorm van gehechtheid aan een vooraf bepaalde uitkomst los te laten. Het vergt volledige overgave aan de puurheid van onvoorwaardelijke nieuwsgierigheid en de absolute liefde voor waarheid. Het vraagt immers moed om de diepste niveau’s van onze realiteit in vraag te stellen.

De zoektocht om zichzelf, de ander, het leven en het universum te ontdekken, kent geen einde.

Jan Janssen, 20 juni 2020.

*************************

Life! by Teryn O’Brien

I felt cold,
staring cement-faced,
frozen-souled people
passing me by.

I was a prisoner
cage-living
the buzz, buzz,
of never-ending business—

forgetting heart
in the dimness of
tech-crazed
mindnumbingness.

I forgot Life
is not a schedule,
I forgot Life
is not an iPhone,
I forgot Life
is not a jail.

***

And then the Light—
it hits like a great comet
warming our weary hearts.
A shattering, a splintering,
leaving us reeling
in newfound
dreaming, flying,
loving, crying.
Light illuminating Life
in all its complex glory.

Life, life, life—

Life so glorious,
fragile,
so short,
eternal.

***

See, you see,
my heart, it came alive
what once was dying now stirred.

I’d forgotten leaves shine sharp against the sky—
a hundred different humming sounds play within a meadow—
the gliding river’s foam glistens in sunlight—
trees whisper secrets, clapping joyfully to a wind-filled song.

I’d forgotten frogs perch on lily pads,
birds weave nests for their young,
that rainbows rise in waterfalls,
and dew drops dawn
on grass blades
every new morning!

Children’s elementary lessons
hold the very foundation of Being.

***

Oh my Life,
You are beyond my reach,
farther than the sky,
mightier than the mountains,
vast as the ocean.

You are every Song a thousand times over,
You are eternity and every second.
You are in the smallest yellow-spiked caterpillar—
red-haired fox sniffing dirt roads—
blue-feathered bird trailing insects—

And I want to trail along with them!
Gazing towards the sky
like a five year-old-child
oblivious to dead-eyed people,
yelling at the top of my voice:

“Life, Life, Life!”

***

So others, join with me!

Let Light shatter you—
and find the Life.

We will watch each cloud take shape,
laughing a million times at the sun winking through trees,
sprinting wild down mountain paths
to take the next corner
—and the next! and the next!—

We will sip Life wine down by the dregs,
dancing in lowlights,
skipping below stars.

Oh my Life,
awaken Us
never let Us slumber again!

Fight this battle for wonder and aliveness
so We can’t stop from singing,
faces from glowing,
minds from dreaming.

This poem on YouTube.

Comments are closed.