De psychopatische karakterstructuur

Etiologie van het psychopathische karakter:

Tijdens de verschillende stadia van persoonlijkheidsontwikkeling wordt een jong kind blootgesteld aan veel spanningen. Een van de belangrijkste is de Oedipale periode.
Op biologisch niveau heeft een jong kind wat nodig is om de eerste manifestaties van zijn ontluikende seksualiteit het hoofd te bieden, maar het is niet uitgerust om de seksualiteit van een volwassene aan te pakken.
In een psychopaat gedroeg de ouder van het andere geslacht zich “verleidelijk” tegenover hem.

Een jong kind kan zijn ouder enerzijds niet afstoten omdat hij zich niet echt bewust is van wat er wordt gespeeld en anderzijds omdat hij een emotionele band met de ouder moet onderhouden. Het kind reageert daarom spontaan op verleiding door zelf verleidelijk te worden.
Een kind kan moeite hebben om onderscheid te maken tussen realiteit en verbeelding, tussen emotie en actie.
Het verleidelijke kind zit dus gevangen in een driehoek die hij als heel echt voelt: hij leeft met de ouder van het andere geslacht een verhaal van verleiding en voelt zich in concurrentie met de ouder van hetzelfde geslacht.
Om eruit te komen zal het kind elk seksueel gevoel moeten ontkennen, maar ook al zijn behoeften moeten ontkennen, aangezien het zijn behoefte is om dicht bij de verleidelijke ouder te zijn die hem in een kwetsbare positie plaatst.

Hoewel het kind zijn gevoelens ontkent, zal hij koste wat het kost proberen contact te houden met de verleidelijke ouder. Dit kan op twee manieren: door onderdanig te worden, of door iemand te worden die domineert.

In een psychopaat zullen we altijd frustratie vinden na een belofte die nooit is nagekomen. De ouder belooft inderdaad: “Als je aardig bent, zal ik van je houden”. Deze belofte, die vele keren wordt herhaald, zal helaas nooit worden nagekomen. Het gefrustreerde kind wil nog steeds geloven in de mogelijkheid geliefd te worden en begint te evolueren in een wereld van illusies.
Om eruit te komen zal het kind de rollen dan omdraaien: hij wordt een psychopaat door het spel van de ouder te spelen: hij belooft de ouder dat hij het ideale kind zal zijn, stelt hem teleur en belooft opnieuw voor de ogen van de teleurgestelde ouder .
Hij dreigt zowel te belonen als teleur te stellen en kan alles krijgen wat hij van de ouder wil.
Let op: de belofte van het kind wordt meestal niet in woorden uitgedrukt.
Ze zal zich uiten in de manier van staan, haar houding, de toon van haar stem …

Energiestructuur:

– Energetisch is het hoofd niet verbonden met het lichaam en hierdoor wordt de energiestroom onderbroken tussen de boven- en onderkant.
-Het bovenlichaam is gezwollen.
Het bekkengebied wordt van energie ontdaan en strak samengedrukt
  Er is weinig contact met de voeten, de lading wordt opgehouden.
Twee fysiologische functies zijn verstoord:
– De genitaliën is niet gerelateerd aan de rest van het lichaam of aan de emotionele wereld.
-Visie, in de zin van ‘Zie de ander zoals hij is’ of zie de realiteit zoals die is ‘.
De blik is ergens anders, vaak argwanend.
De psychopaat ziet de werkelijkheid niet zoals deze wordt waargenomen, maar klampt zich liever vast aan de vooropgezette beelden die hij van de werkelijkheid heeft gemaakt.

Karakteristieke attitudes en verdedigingsmechanismen:

  • Liegen en gebrek aan morele zin: de psychopaat maakt geen verschil tussen de waarheid en de leugen, hij liegt voortdurend en kan zelfs geloven wat hij zegt.
    Hij weet niet hoe hij onderscheid moet maken tussen goed en kwaad en voelt zich daarom niet schuldig.
    Gebrek aan gevoelens en onverschilligheid voor de kwetsbaarheid van anderen.
    In plaats van principes gebruikt de psychopaat macht als maatstaf.
  • Geen lichaam of emoties:
    De blokkade zit tussen het hoofd en het lichaam, het hoofd weigert toe te geven dat het lichaam een eigen leven leidt.
    De psychopaat voelt zijn emoties niet: hij voelt geen woede of verdriet en zal ook niet toegeven dat hij bang is.
  • Aanwezigheid van het realiteitsgevoel:
      In zijn meest extreme vorm vertrouwt de psychopaat liever op zijn ideeën en ontkent hij de informatie die hem door zijn zintuigen wordt gegeven.

Doelstellingen en uitdagingen van het therapeutisch werk:

Laten we beginnen met te zeggen dat echte of pure psychopaten nooit in therapie komen. Omdat ze niemand vertrouwen en het niet kunnen verdragen om hulp aan iemand te vragen.
Een persoon met een sterke psychopathische neiging is daarom erg moeilijk om te helpen bij therapie en het ergste wat een therapeut kan doen, is verzekeren (beloven) dat hij hem kan helpen.
De psychopaat moet een oprechte verzaking doormaken: zijn neiging opgeven anderen te beheersen.
Hij zal zich moeten overgeven aan zijn innerlijke wezen, accepteren dat hij zijn emoties en gevoelens, inclusief zijn seksuele gevoelens, moet voelen.
Hij zal dan in staat zijn om in de realiteit te leven en vriendschappelijke banden te creëren.

Samenvatting van de karakterstructuur volgens Anne Hodiamont, bio-energetische therapeut en sinds 2016 gecertificeerd in “Subtiele Energieën”. Anne studeert sinds 2011 Integrale Aanwezigheid bij Jan.

Comments are closed.